متاسفم که امشب باید گلایه مندانه بنویسم، آنهم هنوز از گرد راه نرسیده و با تمام خستگی یک سفر کاری پر مشغله...  

یکی از خبرگزاری‌ها در در گزارشی از سفر دیروزم به بیرجند و مراسم معرفی مدیر کل کتابخانه‌های عمومی استان خراسان جنوبی، از قول اینجانب تیتر زده است که: استفاده از تبلت تهدید اصلی بی‌سواد ماندن جامعه است.

خبر را که دیدم متعجب شدم؛ چون نه تنها چنین حرفی نزده‌ ام که چنین اعتقادی هم ندارم. وقتی من خود از تبلت و انواع ابزار مشابه استفاده می‌کنم، چگونه می‌توانم چنین اعتقادی داشته باشم و چنین حرفی را به زبان بیاورم؟

نمی‌خواهم کسی را متهم به رفتارهای غیر حرفه‌ای بکنم؛ اما خوشبینانه ترین نگاه در انتساب این مطلب به حقیر، این است که خبرنگار مربوطه نه تنها نسبت به ضبط عرایضم اقدام نکرده که حتی با دقت کافی آن را گوش نکرده است.

عرض حقیر در مراسم فوق این بود که  ارتقای علمی و فرهنگی جوانان در گرو ترویج فرهنگ مطالعه مفید است و مطالعه مفید، تنها با کتاب و مطالعه ریشه‌دار تحقق پیدا می کند. مطالعه مفید چیزی غیر از خواندن بازنشرهای متفرقه و از هر دری سخنی در گروه‌های اجتماعی است. زیرا خاصیت مطالب بیشتر این گروه ها عمدتاً سرگرمی است که مطالب پراکنده و غالباً غیر مستند، در آنها بازنشر می شود. خواندن این مطالب شاید در لحظه، حس مطالعه افراد را اشباع کند، اما موجب افزایش دانش و آگاهی‌های عمیق نمی‌شود. این نوع مطالعه و تراکم اطلاعات غیر ضروری و بی ریشه، اقیانوسی می‌سازد از افراد به عمق یک سانتی متر...

پ ن: اینکه می‌گویند خستگی در تنم ماند... مال همین جاهاست...